In mijn rol als sectoradviseur spreek ik met HR-managers en directie van de grotere transport- en logistieke bedrijven. Instroom, de werving van nieuw personeel, is een onderwerp dat in die gesprekken eigenlijk altijd wel op de agenda staat. Echter, STL heeft sinds ruim twee jaar dienstverlening ontwikkeld op behoud (duurzame inzetbaarheid) en welzijn van personeel in de sector (wij noemen dat werkkracht).
Het doel van mijn functie is, plat gezegd, bedrijven te informeren over de dienstverlening van STL en hen er van te overtuigen dat wij de beste partij in de sector zijn om met dit thema aan de slag te gaan.
Waar bij instroom de vraag en de oplossing vaak concreet is, is dat bij het thema behoud niet zo grijpbaar. Als je al een beeld hebt wat onder duurzame inzetbaarheid verstaan wordt, dan is de vraag hoe er ‘handen en voeten’ aan te geven vaak veel lastiger.
Mijn valkuil
Nu is mijn valkuil dat ik vaak te snel resultaat wil zien. In één of twee gesprekken moet het wel duidelijk zijn en dan mag de samenwerking wel op gang komen. Een valkuil waar ik regelmatig ‘last van heb’. Ik ben mij er gelukkig ook heel erg van bewust.
Maar het mooie is, ik ben er tot op het bot van overtuigd dat STL kwalitatief hoogwaardige en meest passende dienstverlening heeft te bieden aan de sector. En dat maakt dat ik mijn valkuil goed kan beheersen en, vaak keer op keer, dezelfde boodschap kan komen brengen.
Stoute schoenen
Kort geleden was het weer zo ver. Ik was op bezoek bij één van de grotere transportbedrijven in mijn regio, echt een A-merk. Zij staan al heel lang op mijn verlanglijstje.
Maar ook een bedrijf waar ik, nu al drie jaar, op verschillende manieren, zonder succes, de boodschap probeer over te brengen. Dit bedrijf heeft een lange termijn HR-strategie ontwikkeld waar STL, mijns inziens, écht aan kan bijdragen. En waar wij zelf ook weer van kunnen leren.
Toen ik merkte dat het gesprek weer dezelfde kant op dreigde te gaan, besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en mijn gevoel op tafel te leggen. Ik vertelde over mijn frustratie en mijn overtuiging. En over de waarde die een samenwerking beide partijen kon opleveren. En ik benoemde een aantal concrete voorbeelden van diensten en producten.
Plotseling begon mijn gesprekspartner te schrijven. En vragen te stellen, en weer schrijven. Je zag de interesse en het enthousiasme groeien. We sloten het gesprek af met de toezegging een vervolggesprek te plannen met een directielid.
Samenwerking van start!
Dit gesprek heeft inmiddels plaatsgevonden en liep boven verwachting. De intentie is uitgesproken om op tenminste vijf punten structureel te gaan samenwerken!
De eerste twee, introductie van een hybride leerweg voor BBL en participatie op de zij-instroomevents, zijn direct opgepakt. Een vervolgafspraak voor verzuimbegeleiding wordt binnenkort gepland.
Ik weet niet helemaal zeker wat het nu gedaan heeft. De juiste timing, de juiste toon.
Maar één ding is zeker. Als je echt gelooft in de boodschap die je brengt ……
