‘Toen ik een jaar of 3, 4 was, heb ik het al geroepen: Ik wil vrachtwagenchauffeur worden!’ Later denkt Michelle dat dierenarts iets voor haar is, of misschien wel advocaat. Maar als ze bijna klaar is met de middelbare school weet ze het zeker. ‘Ik wil toch écht die vrachtwagen op, mijn oude droom waarmaken. Op een kantoor werken is niets voor mij.’
Leerling-werknemer
Ze kiest voor de mbo-opleiding tot vrachtwagenchauffeur bij het STC in de Rotterdamse Waalhaven. En ze gaat op zoek naar een leerbedrijf. Dat valt in eerste instantie nog niet mee. ‘Een paar bedrijven hadden geen plek. Ik kwam ook bij een bedrijf dat geen vrouwen wilde aannemen. Ze waren bang dat het werk te zwaar zou zijn. Je bent maar een meisje, zeiden ze.’
Michelle laat zich niet kisten en zet door. Van Sectorinstituut Transport en Logistiek (STL) krijgt ze het advies om het bij Stubbe in Gouda te proberen. ‘Daar hadden ze nooit eerder een vrouwelijke leerling-werknemer gehad voor de vrachtwagen’, vertelt Michelle. ‘Maar ze wilden mij wel een kans geven, kijken of het zou lukken.’ STL detacheert haar bij Stubbe en ze gaat er 4 dagen per week aan de slag. 1 dag per week volgt ze lessen op school.
Opleggers verplaatsen
Stubbe is een fijn leerbedrijf, vindt Michelle. ‘Niet te groot, dus je bent er niet werknemer nummer zoveel.’ Tegelijkertijd gebeurt er veel bij het bedrijf. ‘We vervoeren zowel gevaarlijke stoffen als niet-gevaarlijke stoffen en hebben een eigen containeropslag. Ook het reinigen van de tankwagens en tankcontainers doen we zelf. We doen monsternames, vullen IBC-containers of vaten en kunnen die ook weer leeghalen.’
STL zorgt ervoor dat ze ook met haar rijopleiding kan beginnen. ‘Ik was zelf al aan mijn B-rijbewijs begonnen, dus dat moest ik eerst afmaken.’ Na het behalen van het CE-rijbewijs kan ze al wat oefenen op de vrachtwagen. ‘We hebben een parkeerplaats een paar kilometer verderop. Daar kon ik al opleggers naartoe verplaatsen en weer ophalen.’
Vaste vrachtwagen
Meteen na haar opleiding biedt Stubbe een jaarcontract aan, met uitzicht op een eigen vrachtwagen. Tot dan blijft Michelle vooral op de werf met vrachtwagens in de weer. Af en toe een ritje. En dan weer slangen aankoppelen en afkoppelen. ‘Dat is hartstikke fysiek werk’, vertelt ze daarover. ‘In het begin had ik moeite om die zware slangen op te tillen. Ik had non-stop spierpijn. En nu neem ik ze zó mee!’ Ze lacht erom: ‘Toen ik begon, woog ik maar 42 kilo. In de eerste 6 weken ben ik 6 kilo aangekomen, puur aan spieren. Die kracht is er toch mooi bijgekomen!’
Sneller dan verwacht komt haar werkgever met het goede nieuws. Vanaf augustus 2022 kan Michelle 3 dagen per week gaan rijden, op haar eigen vaste vrachtwagen. ‘Ik heb er 2 jaar voor gewerkt’, glundert ze. ‘Een droom die uitkomt!’
