Zo ontstaat er een context binnen het bedrijf waardoor medewerkers maximaal in staat zijn om aan hun inzetbaarheid (daarmee bedoelen we vitaal, met plezier, vanuit vakmanschap en binnen een (sociaal) veilige werkomgeving) te werken.
Vóór corona
Dit betekende vóór corona veel op pad, bij bedrijven over de vloer om aan een keukentafel, in een vergaderruimte of ruimte in een warehouse aan te schuiven. Met directie, leidinggevenden, OR, planners én medewerkers in gesprek. Om te luisteren, te horen en te ervaren waar de kern van een vraag en behoefte ligt. Dat échte contact, het gesprek van de koffie automaat tot de eigenlijke ruimte, de dynamiek in een ruimte, wat gebeurt er tussen mensen en wat voel je tussen de regels door, dat was met de komst van corona en de maatregelen ineens geen realiteit meer.
Ik moest daar enorm aan wennen, niet alleen zakelijk maar ook privé. Ik ben een sociaal dier, hou van gezelligheid, mensen en echt fysiek contact maken. Al snel ontstonden er digitale varianten op het thema: borrels met vriendinnen via zoom, verjaardagen waarbij je in een auto voorbij reed bij de jarige, carnaval via Teams (ik ben toch een echte Brabander) en ook op het werkvlak hebben we met de collega’s snel onze interventies en sessies in vorm aangepast zonder aan inhoud en kracht te verliezen.
Flexibiliteit en veranderbereidheid
Ik bewonder daarin de flexibiliteit en veranderbereidheid van iedereen. Waarvan je van te voren dacht: dat gaat nooit werken, bij een groep teamleiders of een MT via een teams meeting een eenduidige visie verkrijgen, bleek dat toch te lukken. Om dat echte contact wat na te bootsen, belden we meestal alle deelnemers aan de betreffende meeting afzonderlijk voorafgaand aan de meeting. Zo was er toch een momentje dat leek op een koffieautomaatgesprek, verbinding.
